افغانستان و خطر تجزیه یا جنگ داخلی - لزوم هوشیاری و وحدت ملی ملت افغانستان در مقابل توطئه غرب

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

پس از کناره‌گیری عبدالله عبدالله نامزد انتخابات ریاست جمهوری افغانستان از روند بازشماری آراء سناریوهای مختلفی برای ادامه پروسه انتخابات در افغانستان در محافل سیاسی مطرح است.

• 
  

بزرگان افغان باید بدانند هرگونه تصمیم اشتباه می تواند تمام زحمات مجاهدان و شهدای استقلال کشورشان را تباه کند و غربزدگان دلبسته و مزدور امریکا و یا افراطیون بی منطق طالبان را حاکم کند.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس در کابل، پس از کناره‌گیری عبدالله عبدالله نامزد انتخابات ریاست جمهوری افغانستان از روند بازشماری آراء سناریوهای مختلفی برای ادامه پروسه انتخابات در افغانستان در محافل سیاسی مطرح است.

جو سیاسی کابل مملو از شایعات مختلفی درباره خروج عبدالله عبدالله از روند بازشماری آراء و عواقب احتمالی پس از آن می‌‌باشد.

سازمان ملل هم اکنون در تلاش برای حفظ مشروعیت روند بازشماری و متقاعد کردن اردوگاه عبدالله برای بازگشت به این روند، ادامه آن و حمایت وی از نتایج است.

همچنین خروج عبدالله از این روند، باعث به خطر افتادن طرح تقسیم قدرت «جان کری» وزیر خارجه آمریکا شده و «جیمز کانینگهام» سفیر آمریکا نیز در تلاش برای نجات این توافق است که البته ممکن است بی‌نتیجه باشد.

به اعتقاد شماری از مقامات سرشناس افغانستان، بحران انتخابات به شکل خطرناکی در حال بدتر شدن است.

گفته می‌شود که عبدالله نتیجه بازشماری آراء را پیش بینی کرده و معتقد است که با اعلام نتایج نهایی از سوی «کمیسیون مستقل انتخابات» اشرف غنی به عنوان فرد پیروز معرفی می‌شود.

ظاهراً عبدالله از سوی طرفدران خود تحت فشار شدیدی قرار گرفته تا همه تلاش خود را برای پیروزی به کار بندد. این در حالی است که خود وی نیز نمی‌خواهد تجربه پذیرش شکست در انتخابات سال 2009 مقابل کرزی را دوباره تکرار کند.

به گفته منابع موثق در تیم عبدالله و احمدزی، اگر نامزدها نتوانند درباره مرحله بعدی روند بازشماری با سازمان ملل به توافق برسند، در آن صورت عبدالله به احتمال زیاد خود را رئیس‌جمهور  اعلام خواهد کرد.

«سید فضل سنچارکی» سخنگوی عبدالله با دادن اولتیماتوم در این باره گفت: در صورت عدم رسیدن به توافق، ما به پروسه انتخابات پایان می‌دهیم.

تأکید عبدالله برحق ریاست جمهوری، احتمالاً مبتنی بر نتایج دور اول انتخابات است که در آنجا وی موفق به کسب 45 درصد آراء شد.

به گزارش فارس به نقل از «فارن پالسی» آنچه نگران کننده می‌نماید این است که گفته شده عبدالله توانسته موافقت بیش از 20 والی شمالی افغانستان را برای حمایت از ریاست جمهوری خود به دست آورد؛ عبدالله می‌تواند رهبری شمال افغانستان را در دست گیرد.

اگر عبدالله خود را رئیس جمهور اعلام کرده و درصدد ایجاد یک دولت موازی باشد، در آن صورت 3 سناریوی احتمالی مطرح می‌شود.

نخستین سناریو، به وجود آمدن هرج و مرج در شمال افغانستان خواهد بود (همانگونه که «عطا محمد نور» والی قدرتمند افغان بیان کرد) و ارتش براساس خطوط قومی تجزیه می‌شود.

شبیه مرزهای فرقه‌ای به وجود آمده در عراق، نیروهای ارتش ملی و پلیس ملی افغان پراکنده خواهند شد و افسران به گروه‌های قومی خود می‌پیوندند.

این احتمال وجود دارد که این گروه‌ها در حمایت از طرف‌های سیاسی خود وارد جنگ خیابانی شوند.

تاجیک‌ها برای عبدالله و پشتون‌ها برای غنی و در نبود یک ارتش یا پلیس منسجم برای حفظ نظم و ثبات، این سناریو می‌تواند منجر به وقوع ناآرامی‌های خشونت بار در سراسر افغانستان شود.

سناریوی دوم، ورود ارتش افغان به صحنه برای برقراری نظم است (مثل بنگلادش، پاکستان و مصر).

در این سناریو، انسجام ارتش از اهمیت زیادی برخوردار است حال سؤال اینجاست که آیا ارتش صرفاً و از روی ضرورت کنترل کشور را در دست می‌گیرد تا مانع بروز ناآرامی‌های مدنی شود و سپس به دنبال به وجود آمدن یک نهاد دموکراتیک در افغانستان، کنترل کشور را رها می‌کند یا اینکه ارتش (مانند مصر)، قدرت را برای مقابله با افراط گرایی و با انگیزه‌های سیاسی در دست خواهد گرفت؟

گرچه مداخله نظامی از جمله کودتا، می‌تواند اوضاع را در کوتاه مدت باثبات کند اما آمریکا را مجبور می‌کند تا طبق قوانین ایالات متحده، کمک‌های مالی خود به این کشور را قطع کند.

با ادامه بن بست سیاسی در هفته‌های آتی، باید به دقت مراقب اظهارات و اقدامات «بسم الله محمدی» وزیر دفاع افغانستان (و رئیس ستاد ارتش و وزیر کشور سابق این کشور) باشیم.

سومین سناریو (و موضوعی که بیشتر از زبان نخبگان سیاسی و جامعه مدنی افغانستان شنیده‌ایم) این است که حامد کرزی رئیس‌جمهور برای انتصاب خود به عنوان رهبر موقت این کشور خواهان برگزاری «لویه جرگه» شده و تا زمان به نتیجه رسیدن روند بازشماری آراء و یا برگزاری دور جدیدی از انتخابات با نظارت قوی‌تر جامعه بین‌المللی، مدیریت کشور را در دست داشته باشد.

حامیان عبدالله گرچه کاملاً از این وضعیت راضی نخواهند بود اما طبق گفته اعضای تیم عبدالله، آنان ترجیح می‌دهند به جای روی کار آمدن غنی به عنوان رئیس‌جمهور، شاهد ابقای دوباره کرزی باشند و احتمالا به این گزینه اعتراضی نخواهند داشت.

بدون در نظر داشتن اینکه عبدالله حاضر به پذیرش پست مبهم مدیر اجرایی نشود یا اینکه به طور پیشگیرانه خود را پیروز انتخابات معرفی کند، احتمال وخیم شدن اوضاع افغانستان همچنان وجود دارد.

امکان تشکیل دولت وحدت ملی وجود دارد اما برای هدایت 2 طرف به سمت سیستم نخست‌وزیری-ریاست جمهوری باید نظارت دقیق و سطح بالایی در شرایط فعلی و آتی روی این موضوع انجام شود.

هوشمندی مجاهدان افغان و پرهیز از تحت تاثیر امریکا و غرب قرار گرفتن و اهمیت به وحدت ملی و نگاه کلان و برادری توام با درایت و تصمیم منطقی و البته کمک و مشاوره دوستان واقعی افغانستان، یعنی ایران می تواند به این بن بست پایان دهد.

شاید در چنین شرایط هرج و مرج و نبود رهبری واحد و عدم اطمینان به نتایج انتخابات، دو روش برای حل مشکل متصور باشد که البته هر کدام تبعات و دقتهایی را می طلبد اولین روش برگزاری انتخابات مجدد توسط افراد کاملا مستقل و مورد اعتماد طرفین ، این روش هر چند بظاهر معقول می آید ولی باید به خطراتی که در آینده ممکن است دامنگیر شود و باز شدن باب انتخاباتهای مجدد و بی اعتمادی مردم را هم در نظر گرفت.

و دومین راه تقسیم قدرت می باشد که تبعات انتخابات مجدد را ندارد ولی شرط مهم آن پایبندی طرفین به توافقات و همدلی بیشتر در اداره کشور است چرا که اختلافات بعدی در این روش می تواند قدرت دولت مرکزی را بشدت با چالش مواجه کند و دخالتهای غرب را در این کشور روز افزون و تمرکز دولت را به حداقل برساند.

برادرن افغان باید بدانند که امریکا و غرب فقط به منافع اقتصادی و سیاسی خود می اندیشند و هرگز نگران وضعیت معیشتی و سیاسی مردم افغانستان نیستند آنها در هر صورت بدنبال حفظ جایگاه خود و ادامه نفوذ و تاثیر گزاری در این کشورند و طبیعتا از نامزدی حمایت خواهند کرد که تبعیت بی چون و چرای غرب را پذیرفته و در این راه امتحان وفاداری اش را به غرب اثبات کرده باشد.

دایه مهربانتر از مادر شدن جان کری و سازمان ملل در آشتی دادن و یا نظارت بر گفتگوهای طرفین، قابل اعتماد نیست بهترین مرجع برای حل مشکلات افغانستان دلسوزی برادرانه دلسوزان وحدت افغانستان و حل مشکلات در داخل کشور است و دخالتهای بی مورد امریکا جز خطر توطه های پنهان غرب و مرعوب کردن مخالفان و یا فریب افکار عمومی چیزی نیست.

اگر عبدالله بخواهد یکطرفه اعلام ریاست کند و خود را رئیس جمهور بنامد هرچند قرائن از پیروزی وی حکایت می کند طبیعتا طرف مقابل ساکت نخواهد نشست و اردوکشی خیابانی و یارگیری از قبایل حامی احمد زی می تواند جنگ خطرناک داخلی را به ارمغان بیاورد که نتایج غیر قابل پیش بینی آن قطعا به بازگشت سلطه غرب ،هرج و مرج و مصائب ملت مظلوم افانستان اضافه می کند و آنچه در طی دهها سال بافته اند براحتی پنبه خواهد شد.
بزرگان افغان باید بدانند هرگونه تصمیم اشتباه می تواند تمام زحمات مجاهدان و شهدای استقلال کشورشان را تباه کند و غربزدگان دلبسته و مزدور امریکا و یا افراطیون بی منطق طالبان را حاکم کند.