می توان از مهمترین عوامل بیکاری مردم و رکود جانکاه را ؛قوانین ظالمانه و بی رحمانه در زمینه صدور پروانه کسب و صدور مجوز و ممانعت قوانین دست و پاگیر بیهوده از ایجاد اشتغال شخصی و خانگی و ایجاد کسب و کار از سوی خود مردم دانست .
در واقع اگر دولت و دولتها ؛ سایه قوانین ظالمانه و سختگیریهای طاقت فرسا در این زمینه را از سر مردم کوتاه کنند و مردم را بحال خود بگذارند و به وظیفه حمایتی خود عمل کنند ؛ اکثر مردم می توانند به انحا مختلف بی نیاز از منت و ناز دولت؛ چه با ایجاد کارگاه چه راه اندازی مغازه چه کسب و کار خانگی و ... برای خود اشتغال ایجاد کنند؛ ولی متاسفانه و معلوم نیست واقعا با چه هدفی جلوی اشتغال مردم ببهانه های واهی گرفته می شود و خنده دار تر اینکه ادعای تلاش برای اشتغال هم می کنند!
از سوی دیگر سختگیریهای وسواس گونه ادارات بهداشتی هم مزید بر علت است. اینکه حتما داخل مغازه فلان مدل کاشی کاری شود فلان گونه حق فروش دارند باید حتما این اندازه متراژ مغازه باشد و ...
الآن شما حتی اگر به برخی کشورهای اطراف سری بزنید که هنوز با رنج و مصائب نابودی زیربناهایشان و جنگهای طولانی رنج می برند شاید به این اندازه بیکاری در آنها مشاهده نکنید
مردم براحتی به اشتغال شخصی مثل فروش اغذیه در خیابان و غیره مشغولند و امورات خود و خانواده خود را می گذرانند آیا تاکنون شنیده اید امراض عجیب و غریبی بخاطر این آزادی در کسبهای اینچنینی رخ داده باشد آنهم با وجود عوامل تروریستی بی وجدان؟
وقتی بی اعتمادی به صداقت مردم در کسب حلال و بهداشتی زیاد می شود و بی کاری در جامعه شایع شود شغلهای زیر زمینی دزدی مشکلات اخلاقی جامعه را فاسد و سست ایمان می کند و جامعه سست ایمان در نظارتهای صنفی هم ممکن است وجدان کاری را رعایت نکند و با گرفتن رشوه براحتی از غیربهداشتی بودن برخی شرکتها صرف نظر کند و همینطور امور دیگر
البته نظارت معقول و بدون سختگیری طبیعتا لازم است اما شاید سختگیریهای فعلی دیگر نامش نظارت نباشد بلکه بتوان نامش را کاسب مسلک شدن دولتها و قوانین برای گرفتن مالیات بیشتر از مشاغل و پر کردن جیبشان نامید نه دلسوزی برای مردم!
اما در ایران با وجود اینهمه دقتهای وسواس گونه بهداشتی براحتی حتی با وجود مهر استاندارد بسیاری از همین شرکتهای مجوز دار یا جنس تقلبی روانه بازار می کنند یا از کار کم می گذارند یا مردم را با مواد غذایی شیمیایی و فست فودهای مضر گرفتار می کند نتیجه اینهمه سختگیری غیر از بیکاری دردناک مردم؛ بسته شدن کاسبی های سنتی؛ بیکاری جوانان و در نتیجه شیوع شغلهای کاذب و مفاسد اقتصادی اجتماعی ؛ و از دست رفتن مواد غذایی اصیل و سنتی و مفید چه بوده؟
مردم بجای استفاده از چربیهای طبیعی و غذاهای سالم سنتی و مفید گرفتار اغذیه تراریخته روغنهای تراریخته و وارداتی و کم کیفیت و بعضا خطرناک شده اند.
برای نمونه بسیاری از آبلیموهایی که با مهر استاندارد راهی بازار می کنند و روی آن تاکید بر طبیعی بودن می کنند در حالی که بسیاری از آنها یک قطره آب لیمو در خود ندارند اما مردم در گذشته براحتی می توانستند در مغازه یا منازل خود آب لیموی طبیعی و ... تهیه کند و به فروش برسانند و نیاز اقتصادی خود را برطرف کنند و دست گدایی هم مقابل دولتها دراز نکنند!
مثل ما مثل شترمرغ است که بخاطر تقلید کورکورانه از غرب؛ آداب و رسوم و سنتهای مفید گذشته خود را هم در حال از دست دادنیم!
