افتخار واژه‌ایست که مردم به هنرمند هدیه می‌دهند - وقتی معنای واقعی هنر وعزت ایرانی درهنرمندمتجلی میشود
اگر به هنرمندان بیشتر توجه می شد، عنوانی غیرخودی انقدر انعکاس نداشت
هنرمند ایرانی کم ارزشی نشان شوالیه را به رخ فرانسویها کشید
«حسین علیزاده» نشان شوالیه را نپذیرفت؛ افتخار را مردم به هنرمند هدیه می‌دهند
گروه فرهنگی – رجانیوز: پس از اهدای چند نشان شوالیه توسط سفارت فرانسه به هرمندان مورد تائید خود در هفته‌های اخیر، «حسین علیزاده» آهنگساز و موسیقیدان ایرانی که در لیست دریافت نشان شوالیه قرار داشت با انتشار نامه‌ای از دریافت این نشان انصراف داد.
به گزارش "رجانیوز"، در چند ماه اخیر سفارت فرانسه عیان‌تر از همیشه در قامت یک سیاست‌گذار فرهنگی در ایران ظاهر شده و طی اتفاقی بی سابقه، تنها در چند هفته‌ی اخیر چهار نشان شوالیه به برخی از شبه‌روشنفکران ایرانی محبوب خود از جمله؛ داریوش مهرجویی، کامبیز درم‌بخش، محمود دولت آبادی و لیلی گلستان اهدا کرده است. اتفاقی که حرف و حدیث‌های فراوانی را هم در رسانه‌ها و بین اهالی فرهنگ به راه انداخت.
اما در تازه‌ترین مورد، «حسین علیزاده» که در لیست دریافت این نشان قرار داشت، با انتشار نامه‌ای با بیان اینکه: «افتخار واژه‌ایست که مردم به هنرمند هدیه می‌دهند» از دریافت نشان دولتی فرانسه انصراف داد.
متن نامه‌ی «حسین علیزاده» به شرح زیر است:
به نام آنکه هنر را آفرید
شاید نوشتن این نامه، دشوار ترین و زیباترین لحظه عمرم را رقم می زند.
از روزهایی دور، از کوچه پس کوچه های خیابان خیام تا دبستان حافظ.از خیابان خواجه نظام الملک تا هنرستان موسیقی. از خیابان درختی تا مسیر دانشگاه تهران، از مسیری تا مسیری سیر شد...
از صدها کوچه و شهر و دیار گذشتم اما به شوق هفت شهر عشق در خم کوچه ای به انتظار ماندم و می مانم. چه با شکوه است یاد مادرم و یاد پدرم که برایم خودآموز عشق اند. و چه با شکوه است ستایش آموزگارانی که واژه مقدس هنر را در من دمیدند. سالهاست به پاس حق شناسی شان دل می نوازم و چه بزرگ مردمی که دل می دهند، می سازند و می پرورانند هنرمندشان را.
هنر فراتر از هر مرزی حکایتی است آشنا برای هر انسان. پیام آور عشق ، صلح، دوستی، برادری و برابری. نقشی است تا ابد برای هر دلی که می تپد در دیار من و دیاری دگر. هنرمند در دیار خود ساخته می شود تا بپروراند جهانی را.
موسیقی کهن ایران، طنین تاریخ مردمی است با شکوه. عشق، شجاعت و ایثار از تک تک نغمه هایش جاری است. و افتخار واژه ایست که مردم به هنرمند هدیه می دهند؛ همان طور که ما به هنرمندان بزرگ خود و جهان افتخار می کنیم، مردم هنردوست جهان نیز به بزرگان ما افتخار می کنند. مرا مردم هنردوست و هموطنان عزیز و بزرگم بارها به اوج افتخار رسانده اند. افتخاری که در بلندای وجود و در دستان گرمشان بود و حالا...
نغمه عشق و محبت و سپاس از دیاری دگر با عنوان و معنی خاص. نه در ستایش من، بلکه در ستایش هنر و هنرمند و چه زیباست نام ایران بر بال هنر، در پرواز از دیاری به دیاری و از مردمی به مردمی. اگر سیاهی جنگ و کینه و نابرابری در دنیای قدرت حاکم است، نغمه های عشق در دل مردم جهان فراتر و با قدرتی جاودانه نیز حاکم است. اگر سفیر سیاسی و فرهنگی کشور فرانسه، هدیه ملت با فرهنگ فرانسه را به سینه هنرمندان بزرگ ما نصب می کند، آن را ارج می نهیم و ما نیز ستایش می کنیم ستارگان پر افتخار تاریخ خود را.
شاید اگر در دیار ما توجه و درک از هنر والای موسیقی همان طور که نزد مردم است، نزد مسئولان - که باید خدمتگزاران تاریخ و فرهنگ و هنر باشند- می‌بود، یک هدیه و عنوان غیرخودی این همه انعکاس نداشت. وقتی در فضای هنری نور کافی نباشد، چراغی کوچک خورشید میشود.
و اما من ضمن قدردانی از مسئولین کشور و سفارت فرانسه، به احترام مردم هنر پرور و هنر دوست ایران، به نام حسین علیزاده قناعت کرده و تا آخر عمر به آن پیشوند و یا پسوندی نخواهم افزود.
در آخر ضمن تبریک به تمام بزرگان ایران و جهان که نشان با ارزش شوالیه را دریافت کرده اند، خود را بی نیاز از دریافت هر نشانی دانسته، همچنان اندر خم کوی دوست و به شوق عشق تا آخر عمر خواهم ایستاد.
با سپاس از تمام مردم هنردوست ایران و جهان
لازم به ذکر است پیش از این «علی رهبری» موسیقیدان مشهور ایرانی ساکن وین نیز با نوشتن نامه‌ای خطاب به «حسین علیزاده» از او خواسته بود تا برای دریافت این نشان تأمل بیشتری کند.
رهبری در نامه‌ی خود به علیزاده آورده بود: «برای اینجانب کاملا غیرمنطقی و باور نکردنی‌ست که خواننده‌ای را در ایران «شوالیه آواز ایران» می‌خوانند؛ کمااینکه خود این تیتر در تناقض و کاملا ناخوانا با اصالت موسیقی ایرانی است. در هرصورت نمی‌توانم مجسم کنم که «حسین علیزاده» که میلیون‌ها ایرانی خالص با جان و دل و درک هنرش بنامش احترام می‌گذارند، با دریافت این نشان که از طرف افرادی تقدیم میشود که قطعاً هنر ایشان را نمی‌شناسند٬ با نام «شوالیه تار ایران» یاد کنند.»
او در نامه‌اش انصراف بسیاری از چهره‌های مطرح هنری جهان از دریافت نشان دولتی فرانسه را نیز یادآور شده بود: «این یک توصیه و فقط برای احترام شخص اینجانب به بزرگی نام جناب آقای «حسین علیزاده» است و اگر ایشان این لقب را هم دریافت کنند، خدمت‌شان صمیمانه تبریک می‌گویم. در خاتمه باید اشاره کنم که سئوال بزرگی که در محافل هنری و اجتماعی اروپا اغلب پیش می‌اید این است که چرا ده‌ها موسیقیدان معروف جهانی فرانسوی و نوازنده‌های چیره‌دست بی‌نظیر بعضی از کشورها مانند چین هندوستان و روسیه این نشان را دریافت نکرده‌اند؟»
