وحدت تکیه بر اشتراکات است نه دست برداشتن از اعتقادات
راه نزدیکی و اتحاد جهان اسلام، همدلی در مشترکات دلسوزی و همیاری برای حل مشکلات اقتصادی و فرهنگی مسلمین و برگزاری جلسات و مناظرات علمی دوستانه بین علمای اسلامی برای نزدیکی نظرات و کشف حقایق است نه سرریز اختلافات علمی بین عوام الناس
روایت «رفع القلم» دستاویزی برای ریشه کنی شیعه است
قطعا منظور از وحدت شیعه و سنی کنار گذاشتن اعتقادات نیست بلکه تکیه بر مشترکات بسیار زیادی است که می توان با وجود آنهمه اشتراکات پیوند برادری و دینی مستحکم ایجاد نمود و صدالبته باید حل مسائل و شبهات فقهی و غیره را به علمای دین سپرد تا در فضایی علمی و دوستانه به مناظره بپردازند.
اما آیا باید در سایه وحدت از اصول غیر قابل خدشه و حقایق تاریخی و برائت از دشمنان خانواده رسول الله و ظلم بی حدی که در حق فرزندان طاهر آن حضرت شده نیز چشم پوشید ؟ یقینا خیر، اگر قرار باشد که برائت که نشانه آشکار ارادت و تبعیت از ولایت معصومین علیهم السلام است نادیده انگاشته شود از تشیع جز پوسته ای خشک و بی روح که چیزی از نور ولایت و رسالت در آن یافت نمی شود نمی ماند.
جمع بین این دو واقعیت یعنی وحدت با برادران اهل سنت و برائت از دشمنان اهل البیت علیهم السلام همان چیزی است که می توان آنرا بصیرت دینی و فهم و شعور عقلانی و درک و درس قرآنی و سیاسی نام نهاد.
چرا باید بین برادران اهل سنت و تشیع کینه و بغضی وجود داشته باشد در حالی که هر دو به اعتقادات دینی خود رفتار می کنند؟ بحثهای علمی و فقهی همیشه در طول تاریخ وجود داشته و هیچگاه دانشمندان معقول ادیان و مذاهب جهان در تاریخ خلقت بخاطر اختلافات علمی به جنگ یکدیگر نرفته اند خصوصا که اگر از مومنین به یک دین و یک پیامبر و یک قرآن و یک کعبه باشند.
1400 سال است که دشمنان وحدت اسلامی با سوء استفاده از برخی اختلاف نظرها و برخی استنباطها و دریافتهای علمای مذاهب اسلامی و با تحریک افراد احساسی از هر دو طرف تیشه بر ریشه اسلام و شمشیر بر قامت استوار تمدن اسلامی می نوازند و متاسفانه فریاد روشنگرانه و وحدت طلبانه بسیاری از علمای عاقل اسلامی از مذاهب مختلف هم چندان راه بجایی نمی برد.
امروز خطر تفکرات افراطی بیش از هر زمان دیگر دامن اسلام را گرفته و مسلمین را به بلای خانمانسوز جریانات تکفیری مبتلا ساخته، جریاناتی که برای انتخاب قربانیان خود فرقی بین شیعه و سنی نمی گذارند و هر کس را که حرف معقولی بر زبان جاری
می سازد از دم تیغ می گذرانند.
